Όσο περνούν οι ημέρες και η αλήθεια για τις δυσμενείς συνέπειες του νέου νομοσχεδίου γίνεται γνωστή μέσα στις σχολές Υπαξιωματικών, τόσο πληθαίνουν οι αναφορές για εκφοβισμό, πίεση και σπασμωδικές κινήσεις από εκείνους που, θεωρητικά, οφείλουν να αποτελούν εγγυητές της θεσμικής τάξης και της σωστής ενημέρωσης των δοκίμων και των οικογενειών τους. Οι γονείς έξω από τις πύλες αγωνιούν, τα παιδιά τους μέσα αναρωτιούνται και ανάμεσα στα δύο καλλιεργείται μια κατάσταση έντονης ψυχολογικής πίεσης, που δεν τιμά ούτε το στράτευμα ούτε την ιστορία του.
Ζαχαρίας Μίχας
Η πιο πρόσφατη εικόνα που φτάνει από τη ΣΜΥΑ, είναι αποκαρδιωτική. Σύμφωνα με μαρτυρίες, πριν περίπου δύο μήνες πραγματοποιήθηκε ενημέρωση στους δοκίμους με διαβεβαιώσεις ότι «όλα είναι καλά», ότι «δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» και πως το νομοσχέδιο που έρχεται «δεν θα επηρεάσει αρνητικά κανέναν». Αυτές οι πληροφορίες δεν προήλθαν από στρατιωτικά γραφεία τύπου αλλά από τους ίδιους τους γονείς, στους οποίους τα παιδιά τους μετέφεραν όσα άκουσαν.
Και εδώ γεννάται το πρώτο μεγάλο ερώτημα. Ποιος έδωσε εντολή να μεταφερθούν τέτοιες διαβεβαιώσεις για ένα σχέδιο νόμου που δεν είχε ακόμη τεθεί σε διαβούλευση; Με ποιο θεσμικό έρεισμα; Και με ποια ευθύνη απέναντι σε νεαρά στελέχη που ζουν στην αβεβαιότητα για το μέλλον τους ; Τίποτα από αυτά δεν συνιστά σωστή και αντικειμενική “ενημέρωση”. Αυτό που φαίνεται να συντελείται είναι μια προσπάθεια υπόγειας καθοδήγησης και χειραγώγησης.
Μια προσπάθεια να εμπεδωθεί στους δοκίμους ότι όλα βαίνουν καλώς, ώστε να αποφευχθούν ερωτήσεις, αναστάτωση ή το χειρότερο για κάποιους, η αποκάλυψη της πραγματικότητας. Όμως η πραγματικότητα δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Οι χιλιάδες παρούσες και παρόντες στις διαδηλώσεις των στελεχών στο κέντρο της Αθήνας, οι ερωτήσεις στη Βουλή, οι συζητήσεις ακόμα και σε μεγάλα ΜΜΕ για τις σοβαρές ανησυχίες και τις συνέπειες τους νομοσχεδίου του ΥΠΕΘΑ, δεν μαζεύονται πλέον εύκολα. Και όσο αυτά συμβαίνουν, τόσο κάποιοι χάνουν την ψυχραιμία τους.
Διότι, όπως πληροφορούμαστε, το κλίμα στη ΣΜΥΑ άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη. Όταν ένας δόκιμος υπέβαλε παραίτηση επικαλούμενος το νομοσχέδιο, η στάση άλλαξε απότομα και επικράτησε κλίμα έντονης νευρικότητας και πίεσης.
Ξαφνικά, όσοι μέχρι χθες «καθησύχαζαν» τους νέους, άρχισαν να διαμηνύουν ότι «δεν υπάρχει καν νομοσχέδιο», ότι «απαγορεύεται οποιαδήποτε συζήτηση», ότι «μην σχολιάζετε το νομοσχέδιο γιατί η σχολή κινδυνεύει να διαλυθεί», λεκτικά σχήματα πανικού, που καμία σχέση δεν έχουν με νηφάλια στρατιωτική καθοδήγηση. Αναφορές κάνουν λόγο ακόμη και για αυστηρές προειδοποιήσεις προς μόνιμο προσωπικό, το οποίο επίσης φαίνεται ότι πιέζεται να σιωπήσει.
Όλα αυτά δείχνουν ξεκάθαρα ότι κάποιοι δεν μπορούν πλέον να αντικρούσουν τα επιχειρήματα. Δεν μπορούν να υπερασπιστούν ένα νομοσχέδιο που έχει καταπέσει στα μάτια ακόμη και των πιο μετριοπαθών. Και αντί να σταθούν με θεσμικό θάρρος και καθαρό λόγο, επιστρατεύουν τον φόβο. Όσο όμως εντείνεται η πίεση, τόσο γίνεται σαφέστερο ότι η αγωνία δεν βρίσκεται στους δοκίμους, βρίσκεται σε αυτούς που επιχειρούν να επιβάλουν σιωπή.
Η απώλεια του ελέγχου, εκθέτει το ίδιο το στράτευμα, σε μια περίοδο που η κοινωνία το εμπιστεύεται όσο κανέναν άλλο θεσμό. Το ανησυχητικό είναι ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε μονάδες. Συμβαίνουν στις παραγωγικές σχολές, στο σημείο από το οποίο ξεκινά η νέα γενιά στελεχών. Εκεί όπου θα έπρεπε να υπάρχει διαφάνεια, αλήθεια, ουσία και επίγνωση της ευθύνης απέναντι στους νέους και στις οικογένειές τους. Αντί γι’ αυτό, μεταφέρονται αντιφατικά μηνύματα, δημιουργείται κλίμα πανικού και υιοθετούνται πρακτικές που θυμίζουν άλλες εποχές, όχι σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
Όσο δεν απαντώνται τα ερωτήματα για τις συνταγματικές αρχές που προσβάλλονται από το νομοσχέδιο, για την υπονόμευση κεκτημένων δικαιωμάτων, για τη δημιουργία άνισων τάξεων στελεχών αλλά και τις βαθιές ρωγμές στη συνοχή των Ενόπλων Δυνάμεων που πρόκειται να προκληθούν, τόσο αυτά θα πληθαίνουν. Όσο επιχειρείται η φίμωση, τόσο θα μεγαλώνει η αγανάκτηση.
Οι δόκιμοι δεν είναι αριθμοί που γεμίζουν προκηρυχθείσες θέσεις. Είναι παιδιά οικογενειών που έχουν στηρίξει με θυσίες την επιλογή τους να υπηρετήσουν την Πατρίδα. Αξίζουν πλήρη ενημέρωση και θεσμικό σεβασμό, όχι αδιευκρίνιστες πιέσεις. Πείτε τους την πλήρη αλήθεια!
ΠΗΓΗ: defence-point.gr
